ეპიდემიოლოგიური სამახსოვრო
ბორის სტრუგაცკი
ჩვენს სახლში ჟამიანობაა და არ ვიცით, როგორ ვუწამლოთ. მეტიც, ხშირად, სწორ დიაგნოზსაც ვერ ვსვამთ და ვისაც კეთრი უკვე შეეყარა, ვერ ამჩნევს, რომ ავადაა და სხვასაც აავადებს.
მას ჰგონია, რომ ყველაფერი კარგად იცის ფაშიზმის შესახებ. ფაშიზმი ხომ ნახშირივით შავი SS-ის ფორმებია, ყეფა-ყეფა ლაპარაკი, რომაულ მისალმებაში ამართული ხელები, სვასტიკა, შავ-წითელი დროშები, მწკრივად სიარული, მავთულხლართებს მიღმა დამწყვდეული, ძვლის პირამდე გალეული ადამიანები, ცხიმიანი კვამლი კრემატორიუმის საკვამურებიდან, ქოჩორჩამოშლილი, შეშლილი ფიურერი, გოდორა გერინგი, პენსნეიანი ჰიმლერი და ნახევარი დუჟინი მეტ-ნაკლებად ნაცნობი პერსონაჟი „გაზაფხულის ჩვიდმეტი გაელვებიდან“, „მზვერავის გმირობიდან“ „ბერლინის დაცემიდან“…[1]
ხმაური და ვუვუზელა 