სირცხვილია!

დაგვარბევენ. გაზით მოგვწამლავენ. რეზინის ტყვიებით დაგვთხრიან თვალებს.

გამოვლენ შემდეგ და გააპრავებენ.

ასე იქნება, სანამ არ შეგვრცხვება.

მათ არ შერცხვებათ. მათზე არ ვამბობ. ჩვენზე ვამბობ. ჩვენ უნდა შეგვრცხვეს.

საბჭოთა საქართველოს მოკრძალებული ხიბლი

დაგიჭერენ!

იმიტომ, რომ ქუჩაში დგახარ. ვიღაცას ელაპარაკები. რაღაცას აპროტესტებ. ხელში პლაკატი გიკავია. მაისურზე რაღაც გაწერია. ფერადი შარვალი გაცვია. მოკლე კაბა გაცვია. თმები გაქვს მწვანედ შეღებილი. გრძელი გაქვს თმა. სულ არ გაქვს თმა. დაგიჭერენ, იმიტომ რომ ბლოგი გაქვს. იმიტომ რომ ტელეგრამს იყენებ. იმიტომ რომ… მიზეზი არ დაილევა.

ბევრს ასეთი ქვეყანა არ გახსოვთ და ფიქრობთ, რომ ის არ არსებობდა და ვიგონებ.

ტაშ-ფანდური ერთმორწმუნის კართან

არ იფიქროთ, რომ ნინო ქათამაძეს ვიცავ, თუმცა, მათ შორის, ვინც მოსკოვში საკონცერტოდ იპრანჭება, ნინო ყველაზე ძვირფასია ჩემთვის. ერთადერთია, ვისი ჩანაწერებიც მაქვს აუდიოთეკაში და სმართფონშიც ხშირად ვუსმენ ხოლმე. რაც მოსკოვში დაიწყო სიმღერა, ჩანაწერებს ვუსმენ, მაგრამ მის კონცერტზე აღარ ვყოფილვარ. ნინოს ამით არაფერი აკლდება. ჩემ შესაძენ ბილეთს სხვა შეიძენს. მსურველი ბევრია. არაფერი აკლდება ნინოს.

საკონსტიტუციო სასამართლოს თავზეც გაიარეს

ადამიანს ნარკოტიკული ნივთიერების პირადი მოხმარებისთვის შეძენა-შენახვისთვის 8 წელი მიუსაჯეს – სულ ესაა, რაც უნდა იცოდეთ დღევანდელ საქართველოზე. ასე რომ, სანამ ასაკი გიწყობთ ხელს, დააახვიეთ აქედან!

თავი დავანებოთ ახლა, რომ “ჩამიდესო” – ამბობს. თუნდაც მისი ყოფილიყო. თუნდაც მოიხმარდეს – ადამიანი მისთვის რაღაცას მოიხმარს და ამისთვის პატივცემული საზოგადოება და სახელმწიფოს რეპრესიული მანქანა 8 წლით ციხეში ამწესებს. თუნდაც ამ რაღაცის მოხმარება მისი ჯანმრთელობისთვის ზიანის მომტანი იყოს – ვითომ 8 წლით ქართულ ციხეში ყოფნა კურორტია. ვითომ ნორვეგიის ციხეები გვქონდეს აქ. რა რაოდენობის ნარკოტიკი უნდა მოიხმარო ადამიანმა, რომ მოახერხო და ქართულ ციხეში 8 წლის გატარებაზე მეტად დაიზიანო ჯანმრთელობა? ცხრა სიცოცხლე არ გეყოფა. სად არის ამ განაჩენში ლოგიკა?

ორი რუსეთი

პოკემონიან ბლოგერ სოკოლოვსკიზე დავწერე ადრე. ვინც ეგ ისტორია არ იცით, ჯერ გადახედეთ.

დღეს პროკურორმა მისთვის 3,5 წლიანი პატიმრობა მოითხოვა. კოლონიაში. ბრალდებულის საქციელი სახელმწიფოს მიმართ უპატივცემულობის გამოხატვა არისო, – განაცხადა. პირობითი მსჯავრის წინააღმდეგი ვარო – ჰუმანური იქნებოდა, მაგრამ დაუსჯელობის რწმენას გააჩენდაო.

სასამართლო პროცესი ეკატერინბურგში მიმდინარეობს, სადაც, სხვათა შორის, ადგილობრივმა ეპისკოპოსმა ქალაქის უძველესი ტაძრის დანგრევა ბრძანა. “დაგეგმილი რეკონსტრუქციის” მიზეზით. მე-18 საუკუნის ტაძარს კულტურული ძეგლის სტატუსი ჰქონდა, რამდენიმე წლის წინ სახელმწიფომ რუსეთის მართლმადიდებლურ ეკლესიას (РПЦ-ს) დაუბრუნა. ერპეცემ კი დაანგრია. ალბათ, იმ მიზნით, რომ რომელიმე სოკოლოვსკი არ შევიდეს და პოკემონები არ დაიჭიროს.

ამასობაში რუსეთის იუსტიციის სამინისტროს ნიჟნი ნოვგოროდის მთავარმა სამმართველომ მფრინავი მაკარონის მონსტრის (პასტაფარიანული) ეკლესია დაარეგისტრირა.  პასტაფარიანელებმა ლეგალური უფლება მოიპოვეს რუსეთის ტერიტორიაზე აღასრულონ ღვთისმსახურება, სხვა რელიგიური რიტუალები მღვდელმთავრების ხელდასხმის ჩათვლით.

 

რაც თავი მახსოვს, სულ მეორე რუსეთის ძებნაში ვართ. ჰოდა, ბატონებო, ვინც მაინცდამაინც რუსოფილიით ხართ შეპყრობილები, იმ რუსეთს მაინც მიბაძეთ, სადაც, თუკი ადამიანს ამის სურვილი აქვს, მფრინავ სპაგეტის შეიძლება სცეს თაყვანი, ხელდასხმა გაიაროს და სულიერი მოძღვარი ერქვას. რა თქვენი უკანალის საქმეა? ესეც ხომ გეიევროპა და მასონური ამერიკა არაა – რუსეთია. მართლმადიდებლური და ერთმორწმუნე რუსეთი.

იმდენს კი ნუ ვიზამთ, რომ რუსეთის იუსტიციის მინისტრის გონებაგახსნილობისა შემშურდეს… არც ვიცი, ვინ ოხერია და რა გვარია.

© Lord Vader*The Sound and The Vuvuzela. საავტორო უფლებები დაცულია. ნამუშევრის კოპირება, ციტირება და გამოქვეყნება დაშვებულია მხოლოდ ავტორისა და წყაროს (პოსტზე ლინკის) მითითებითა და ნებართვით. This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 Unported License.___

P.S.

ისე კი, ღვთაებრივი ცეცხლის გადმოსვლის მორწმუნე ან მფრინავ სპაგეტის უწუნებდეს რამეს ან ბიბლიურად თავისუფალ გირჩს უცნაურია. ჩემმა მზემ.

ლაპარაკობს მოსკოვი!

ყურადღება, ყურადღება! ლაპარაკობს მოსკოვი! ლაპარაკობს მოსკოვი! მოისმინეთ საბჭოთა სოციალისტური რესპუბლიკების კავშირის უმაღლესი საბჭოს დადგენილება. ვითვალისწინებთ რა მოქალაქეთა საყოველთაოდ გაზრდილ კეთილდღეობას, მუშათა ფართო მასების სურვილით, 1960 წლის 10 აგვისტოს, კვირას ვაცხადებთ ღია მკვლელობების დღედ. საბჭოთა კავშირის ყველა მოქალაქეს, რომელმაც მიაღწია 16 წლის ასაკს, უფლება აქვს ამ დღეს მოკლას სურვილისებრ ნებისმიერი სხვა მოქალაქე, გარდა იმ მოქალაქეებისა, რომელთა ჩამონათვალიც მოცემულია აღნიშნული დადგენილების დანართის პირველ მუხლში. ეს დადგენილება ძალაში შედის 1960 წლის 10 აგვისტოს  მოსკოვის დროით 6 საათსა და 00 წუთზე და მოქმედებს 24 საათის განმავლობაში. მოსკოვი. კრემლი. უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის თავმჯდომარე.

შემდეგ რადიომ გამოაცხადა:
– ახლა კი გადმოვცემთ  მსუბუქი მუსიკის კონცერტს…

(ქ)ოცნებათა სასაფლაო

ცოტას თუ ეპარება ეჭვი იმაში, რომ კომპანია “იუკოსი” მართლაც მალავდა შემოსავლებს, მაგრამ ცივილიზებულ სამყაროში არც იმაში ეპარება ეჭვი ვინმეს, რომ ხოდორკოვსკის წინააღმდეგ აღძრული საქმე და სასამართლოს განაჩენი იყო შერჩევითი სამართლის ქრესტომათიული ნიმუში და პუტინის პირად შურისძიებას წარმოადგენდა (რაც ჰააგისა და სტრასბურგის ბოლო განაჩენებმაც დაადასტურა სულ ახლახანს).

იულია ტიმოშენკო, დიდი ალბათობით, მართლაც მონაწილეობდა კორუფციულ გარიგებებში, მაგრამ დასავლეთი ერთ პოზიციაზე დგას, როდესაც საქმე “ტიმოშენკოს საქმეს” ეხება – უკრაინის ყოფილი პრემიერი იმჟამინდელი პრეზიდენტის, იანუკოვიჩის მიერ ორგანიზებული პოლიტიკური პროცესის მსხვერპლი გახდა.

სააკაშვილის #9წლიანი მმართველობის განმავლობაში ცოტა რამ არ დაგროვილა ისეთი, რის გამოც ყოფილი პრეზიდენტის დადანაშაულება შეიძლება, მაგრამ მის წინააღდეგ აღძრული საქმე საქართველოს პირველი მოქალაქის მიერ შეკვეთილი ვენდეტაა და სხვა არაფერი.

სიცილიელები, რომლებიც სამართლიანად მიიჩნევიან ვენდეტის დიდოსტატებად, ამბობენ, შურისძიება ის კერძია, ცივად რომ უნდა მიირთვაო, მაგრამ ყველა ქმედებას უნდა ჰქონდეს რაღაც მიზანი. სააკაშვილი არ არის ოლიგარქი, სხვა ქართველი ოლიგარქების დარაზმვა და რეჟიმის დესტაბილიზაცია რომ შეეძლოს. ის არც ტიმოშენკოა და არ აპირებს შიდა საარჩევნო პროცესებში აქტიურად ჩაბმას როგორც კანდიდატი. ერთადერთი რაც მას აქვს, პრო-დასავლელი რეფორმატორის იმიჯი და ის პოლიტიკური კაპიტალია, რომელიც დღეს საქართველოს გარეთ უფრო დაფასებულია, ვიდრე ქვეყნის შიგნით. ახლა მნიშვნელობა არ აქვს, რა რეალობაზე დგას ეს იმიჯი და რამდენად დიდია საქართველოს ექს-პრეზიდენტის საგარეო პოლიტიკური კაპიტალი, მთავარი ისაა, რომ მის წინააღმდეგ ქვეყნის შიგნით დაწყებული სამართლებრივი დევნა, ამ კაპიტალს მხოლოდ გაზრდის და იმიჯს კი მხოლოდ გააკეთილშობილებს. ის, ვისი იმიჯიც დაზარალდება, არის საქართველო, სადაც, ევროკავშირის ელჩ ფილიპ დიმიტროვს თუ ვენდობით, რაღაც ყარს, მაგრამ ჩვენ ჯიუტად ვერ ვამჩნევთ.

ჰომოსექსუალ ბრძენთა პროტოკოლი

ნაცისტები ჯერ კომუნისტებს მიადგნენ, მე კი ხმა არ ამოვიღე, რადგან კომუნისტი არ ვყოფილვარ.
შემდეგ სოციალისტებს მიადგნენ და ხმა არ ამოვიღე, რადგან სოციალისტი არ ვიყავი.
შემდეგ პროფკავშირებს მიადგნენ და მე ხმა არ ამოვიღე, რადგან არც პროფკავშირის წევრი ვყოფილვარ.
ებრაელებს მიადგნენ და ხმა არ ამოვიღე, რაკი ებრაელი არ ვარ.
შემდეგ მე მომადგნენ  და აღარვინ იყო დარჩენილი, რომ ხმა ამოეღო.
პასტორი მარტინ ნიმიოლერი

1905 წელს რუსმა მართლმადიდებელმა მწერალმა და ეკლესიის ისტორიის მკვლევარმა სერგეი ნილუსმა გამოაქვეყნა ე.წ. “სიონისტ ბრძენთა პროტოკოლი” – რომელსაც აგერ უკვე საუკუნეზე მეტია აფრიალებენ ანტისემიტური ორგანიზაციები და ეს ტექსტი ჟიდო-მასონურ შეთქმულებასთან მებრძოლთა ისეთ არგუმენტად იქცა, რომლითაც ჰოლოკოსტის “გაპრავებასაც” კი ახერხებენ.

პროტოკოლი წარმოადგენს სიონისტთა საიდუმლო მიზნებისა და ამ მიზანთა მიღწევის გზათა ჩამონათვალს. მათი მიზანი ერთია – მსოფლიოზე გაბატონება, ამ მიზნის მიღწევის გზები კი სხვა ერებისა და ხალხების ტვინების გამორეცხვასა და დამონებაზე გადის, რისთვისაც საჭიროა ამ ხალხების გაღატაკება, ხორციელი გარყვნა, სულიერი დაცემა, ათეიზმის, სექსუალური აღვირახსნილობის, ლიბერალიზმის პროპაგანდა. სხვათა შორის სიონისტთა მსოფლიოზე გაბატონების ერთ-ერთ წინაპირობად ამ დოკუმენტში საყოველთაო საარჩევნო ხმის შემოღებაცაა მონიშნული.

“გაპრავება” შემთხვევით არ ვახსენე ზემოთ – ერთი რომ ეს სიტყვა უკვე დამკვიდრდა ქართულ პოლიტიკურ ლექსიკონში, მეორეც ნახსენები პროტოკოლის ფაბრიკაცია სწორედ რუსულ შავრაზმულ სივრცეში მოხდა და დღეს არვინ დარჩა დედამიწაზე, ვისაც გონიერ საზოგადოებაში სიტყვა ეთქმის და ამ დოკუმენტის ნამდვილობისა სჯერა, გარდა რუსი “მკვლევრებისა”.

ირაკლი ულუ და გიორგი ნარინი

შეხვდებით თუ არა საქართველოს პრეზიდენტს, გიორგი მარგველაშვილს? – ჰკითხეს ჟურნალისტებმა რუსეთის პრეზიდენტს.

“თუ მოისურვებს, რატომაც არა”, – გული მოულბა პუტინს.

სიტყვა დამთავრებულიც არა ჰქონდა, რომ საქართველოს პრემიერ-მინისტრი, ირაკლი ღარიბაშვილი შეეხმიანა: “მე ვადასტურებ, რომ ეს მზაობა მაქვს-ო” – განაცხადა “მაესტროს” ეთერში.

ჩამოწვა უხერხული დუმილი.

ბოლოს, ისევ საქართველოს ენერგეტიკის მინისტრმა მოჰფინა საქმეს ნათელი: ადექით თქვენც და ორივენი შეხვდითო.

***